önce şöyle bir durulur, kaşlar çatılır... ego şöylece bir yoklanır, yerinde mi diye (aslında bu hamle gereksizdir, o hep ordadır, orda olmak zorundadır, yoksa zaten "ismet genel" olunur)... tdk sözlüğü şöyle bir akıldan geçirilir... neleri yan yana koyalım da fiyakalı imge olsun, kargışlanalım hesabı.... nerden çıktık yola, nereye vardık mevzu'nu karıtırmıycez... ego biziz, amentü de biziz, kanımıza çakıl makıl karıştıran -estağfurullah- isyan da biziz evelallah...
sonra bir konu seçilir... mümkünse muhtemel okurun kanını kaynatası bir konu düşünülür, bulunur seçilir... örneğin mesela oligarşiden musdarip bir kente devrim girsin (ba ba ba), nasıl girsin? söz gelimi kamyon tadında, ve de mesela alnımıza felan bişey yapsın kamyon, iyi durur, ne dursun.... çıdam... bak oldu işte... çarşı urgan kendir kenevir... şahlanır kolbaşının kır atı bu lakırdıları duyunca, sonra kalbimizi zir telinden yakalar bizi ismet baba, kuyuya düşünce -maalesef- ölmek durumunda kalmış çocuğumuzun mercan dedesi pardon saati çatlamış... felan duydukça da... nerde bizim ismet... ikindiyi kılıyor... ölünce tanrıyla karşılaşmaktan korkan ismet. neyse ismet özel gibi şiir yazmak isteyenler için adımlar aşağıda.
1. derin derin nefes alın çatın kaşınızı, en kralınızın amına korum ruhunu yerleştirin benliğinize.
2. bugün devrim, yarın cennet paradoksuna inanın,
3. siz büyüksünüz,
4. karınız kızınız maazallah...
5. şimdi konu: yaktım seni oligarşi ( yardımcı sözcükler, matara, su, tuz, giymek, hüküm)
ikinci konu: sıkıldım lan bu hayattan ( yardımcı sözcükler: şirüpençe, vapur, şehir kanser, kovmak, yetişememek sorunsalı dubidum dubida)
üçüncü konu: ne lan bu çocuklar ölmesin bari ( kuyu, mercan, ölüm, kin, çıdam, kargış)
dördüncü konu: ölürsek n'olcek (yardımcı sözcükler, amentü, bismillah, kuluvallah, sinkaf ettim mazimi elhamdülillah)