sonlarına doğru izleyeni darmadağın eden belgesel.
---
spoiler ---
ne mi var sonunda? gondry chomsky'e "eşinizin ölümünden sonra neler hissetiğinizi sormamın bir sakıncası var mı" diye soruyor. sorunun geldiği yer de önemli, öncesinde chomsky ölümden sonra hayatın olup olmadığına dair kişisel düşüncelerini anlatıyor. "ölünce hiçbir şey olmayacağız, her şey buraya kadar" diyor. david hume'ün ölmeden önceki son sözlerine gönderme yapıyor, varlık budur, buraya kadarmış, sonrası yok, diyor. işte soru tam bundan sonra geliyor. ve soru karşısında chomsky derin bir nefes alıyor. "bu konu hakkında konuşmak istemiyorum, henüz atlatamadım" diyor. tam bunun üzerine animasyonla birlikte mia doi todd'un ı gave you my home şarkısı (
https://www.youtube.com/watch?v=zyzulekwp3i ) çalmaya başlıyor. buraya kadarı beni paramparça etmeye yetti, o derin nefes ve sessizlik, üzerine o etkileyici şarkı, animasyonda bisiklete binen chomsky ve eşinin tatlı çizimleri. sonra gondry sormaya devam ediyor: "ilişkiniz dışarıdan mükemmel görünüyor" "hayır" diyor chomsky "biliyorsunuz, hiçbir şey mükemmel değildir. sadece çok yakındık." bu sorudan biraz sonra gondry "sizi neler mutlu eder" diye soruyor chomsky'e. ne cevap vereceğini bilemeden, köşeye sıkışmış gibi gülümseyerek, ama bir şeyler söyleyip soruyu atlatmak ister gibi cevap veriyor chomsky: "torunlarım, aile, arkadaşlarım... bu konu hakkında düşünmüyorum genelde. son zamanlarda, özellikle eşim öldükten sonra, kendimi şımartmaya zaman ayırmıyorum. sinemaya, tiyatroya gitmiyorum, dışarıda yemek yemiyorum."
bekliyordum ki, her şeyi bilen, her şey için ikna edici bir açıklama bulabilen bu dahi profesör, yitip giden, altmış yıllık bir eşin ardından, mantıklı, felsefi, psikolojik bir şeyler söyleyebilecek, atlatacağız o soruyu, hop diye diğer soruya geçeceğiz, varlık, dilbilim, bilişim diye kopup gitmeye devam edeceğiz. adam, sevdiği yitip giden sıradan bir insanın çaresizliğiyle sustu kaldı, hiçbir şey diyemedi ya. bir daha da toparlayamadı sohbetin gidişini, kontrolünü kaybetti.
tüm belgesel boyunca bana kendimi aciz gibi hissettiren muhteşem akıl, o anda yanıma geldi. anlıyorum seni, ben de aynı şeyleri hissediyorum, normal bunlar, dedi.
öyle işte, etkileyici olan bu, sıradanlık, insanlık...
---
spoiler ---