yolda yürürken, arabada otururken, masada çalışırken dahi zihninin, istemsiz olarak, bir an susmadığını, bıdır bıdır devamlı aklını-beynini kemirdiğini fark eden (belli ki kafası meşgul) insanın, öz içiyle yüzleşen üçüncü bir kişiymiş gibi kendini sorgulamasının ifadesidir.

derin endişelere gark olan kişi, tedaviye, iç sesini fark ettiği anda, zihninin dikkatini iç dünyasından dış dünyaya çekmeye çalışarak başlar. "aa yine mi konuşuyorsun sen, ama olmaz ki, bak gökyüzü, bak ağaç, aa bak yol nasıl da açık" gibi kendi içiyle iç konuşma yapar.

hayatın akışının sebep olduğu dönemsel bir semptom olması muhtemeldir ya da en azından öyle olması tercih edilir. belirttiğim metodla zihnin oyalanması, bu sırada oksijen alınması, denenmiş ve faydası görülmüş bir yöntemdir. yine de "nasılsa ben kendimi tedavi ediyorum"a kendini emanet etmemek gerekir. asıl hüner, genel olarak, kafaya fazla takmamaktadır, başarabilenlere ne mutlu...

hani pazar sabahları evde sessizlik hakimdir ama radyonun sesi azcık açık olduğu için sürekli bi ses gürültüsü yapar, evin huzurunu kaçırır. işte sürekli konuşan iç sesler de aynı insan da böyle bir huzursuzluk yaratır.hele de aynı anda 3-4 tanesi birden konuşuyosa vay halinize. bu olay revolverda çok güzel anlatılmıştır hatta bu yüzden filmin kahramanını şizofren sanan çoklar çoğunluktaydı. araya hemen reklam giriyim, revolver süper film kesin izleyin!!! herneyse konumuza dönelim; iç sesin yükselmesi bilinenin aksine delilik alameti değildir sadece zihnimizin bedenimiz üstünde kontolünü arttırdığını gösterir bu da hoş bişey değildir zira zihnin kontrolü arttıkça ön yargılarımız ve kalıplarımız da artar ve dolayısıyla iç sesler 3e 5e katlanır.

iç sesten kurtulmak tamamiyle mümkün müdür?? mümkündür ama bunu yapabilen insanlar nadirdir. lakin tamamen kurtulamasak bile sesi kısmak çoğumuz için mümkün olabilir, bunu yapmanın yolu da kesinlikle iç sesi susturmaya çalışmak değildir çünkü siz sus dedikçe onun sesi daha da yükselir. iç sesinizi kısmak istiyorsanız zihninizi kendinizden ayrı bir parça olarak görmelisiniz hatta kendisine bir isim bile koyabilirsiniz zira isim koymak onu "sen"den ayrı görmeyi bi nebze kolaylaştırcaktır. sözün özü zihnin varlığını kabul etmek ama onun bizimle bir bağlantısı olmadığını anlamak ya da anlamaya başlamak iç sesimizin yavaş yavaş yokolmasına sebep olacaktır. bu bahsettiğim süreç aslında aydınlanma sürecidir. bütün ögretilerde aydınlanmanın tanımı hemen hemen aynıdır ve zihnin zincirlerinden kurtulmayı ifade eder. neyse lafı uzatmayalım daha ayrıntılı bilgi edinmek isteyenler zen, tasavvuf, budizm gibi öğretilerle ilgili birkaç kitap karıştırsanlar, işe yarayacağını sanıyorum.