türkan ildeniz şiiri:

ben albert einstein, atom bilgini
hiroşima'dan yükselen çığlıklar benim
çürüdü beynim, çürüdü etlerim gerçi
toprak eritti bedenimi ama
kemiklerimde rahat yok, suçum ulu
ben atom bilgini albert einstein
bakmadan lanetlerim kendimi ve bulgumu.
vah bana, vahlar bana, uğraşlarıma vah
pişmanlığım sonsuza değin büyüyecek
bir nükleer sözü geçmiyor mu sızlıyor kemiklerim
oysa ben hiç de kötü kişi değildim
mutluluk üstüne adamıştım beynimi
iyiliğe harcansın istedim emeklerim
sebep başkaydı sonuç başka oldu neyleyim

pınarların soğuk suyu söndüremiyor da içinizdeki kini
buğusu tüten somunu bölüşmek varken kardeşçe
kola kol mu istiyorsunuz dişe diş mi
karışamam sizin olsun.
en güleç yüzüyle güneş günaydın derken her sabah
gülücükle uyanan bebekler büyüyecek gün beklerken
siz doğanın silme cömertliğine inat
yapılanları yıkmak mı diliyorsunuz
nasıl isterseniz buyrun
tek beni rahat bırakın ilişmeyin bulguma
ben atom bigini albert eisntein
çilem ırkımın çilesi sürer hatta toprak altında
kemiklerimde rahat yok
vah bana vahlar bana