hayatın iniş çıkışları zamanla insanda kalıcı bir kaygı, tedirginlik ve ürkeklik yaratıyor olabilir.. bu yüzden gerçekten her şey yolunda mı diye insanın bir etrafına bakası geliyor. belki, yolunda olsa bile her an bu durumun bozulacağını içten biliyor olmamız iyi hissetmeyi engelliyor.
mevsimsel duygu durum bozukluğu.
eksik bir şey olmamasına rağmen hep bir eksiklik ya da yalnızlık hissi olması gibidir.
bence hassas insan olmanın dezavantajları bunlar. oysa dümdüz öküz olsan derin kalın olsa bağıra bağıra gülerek yaşardın hayatını.
şehirli sorunudur. bir belgesel izliyorum şuan, karadeniz yaylasında bir adam bi ot biçiyor, bi süt sağıyor, bi lahana kurutuyor, bi ekmek yapıyor, b peynir yapıyor, bi maya yapıyor, bir tereyağ yapıyor... yapıyor da yapıyor. adamın hayatında mutsuz olacak vakti yok öyle söyliyim :) hava sıcaklen dışarda bişeyler yapıyor bağda bahçede, hava yağmurluysa evde bişeyler yapıyor. ailevi ilişkileri zaten çok iyi... insan, doğasından uzaklaştıkça mutsu olmaya, depresyona girmeye, sağlıksız olmaya daha çok yaklaşıyor.
bazen içsel tatminsizlik veya derinlerde karşılanmayan duygusal ihtiyaçlardan kaynaklanır. çünkü genellikle huzur dış şartlardan çok, iç dengeden geliyor.
çünkü mutluluğu dış dünyada arıyoruz oysaki asıl gerçek mutluluk iç dünyamızda. ertelemekten vazgeçin ve kendinizle barışın.
geçmişten taşınan düşüncelerin ve tutulmamış yasların dışavurumudur. her şey yoluna girdiği halde mutsuz uyanıyorsanız, hayatınızın kısa bir süre öncesinde yahut geride bıraktığınız herhangi bir diliminde oldukça zorlanmışsınızdır. o dönemde savunma mekanizması olarak
donma devreye girmiştir, stres geçtiği için şimdi çözülüyorsunuzdur ve ertelenmiş duygular böylece kendilerini gösterirler, her şey yolundayken sabahları mutsuz uyanmak gibi.
tahayyül sınırlarımı aşıyor. her şeyin en son ne zaman iyi gittiğini hatırlayamadım. belki başka hayatta.
depresyonda olduğunuz anlamına gelebilir.