koç üniversitesi’nde sanırım hukuk okuyordu. rahat, samimi hafif küfürbaz bi kız olarak kalmış aklımda. üniversiteye başladığımız sene sevgilisi ev arkadaşımın arkadaşıydı. evimize gelmiş, o zaman söylediği şarkıları canlı dinlemiştik. yaşlılığı da tarif etmiş olduk.
yeni bir
anket çeşidi.
(bkz:
x'in yazarlardaki hatırası)
bakıyorum ki
#anket filtresi geldikten sonra anketçiler farklı yöntemlerle
anket filtresini delmeye çalışıyorlar, ancak sözlüğün yaman
kanalcıları bunları yemez! itina ile etiketleniyorsunuz.
*
lisede bir kız arkadaşımız vardı. sevgilisini anlatırdı bize sürekli ama asla tanıştırmazdı. artık o kadar uzun zaman geçti ki sınıftaki fırlamalar kız ne zaman derste sözlüye kalksa arka sıradan bu şarkıyı söylemeye başlarlardı. kız da o gün sonuna kadar ağlardı.
"hayalet" değil de "hayal et sevgilim" olduğunu öğrendiğim günden beri çokta bir anlam ifade etmiyor.
üniversiteye başladığım zamandı, her yerde bu saçma şarkı çaldığı için bu saçma şarkıya sinir olurdum.
saçma sapan olup sürekli duymak zorunda kaldığım bir şarkıdır benim için.
üniversitede ilk yılımdı sanırım. fakülte bahçesinde otururken kantinde bu şarkı çalardı. ordan kalkıp bir kafeye giderdik, yine bu şarkı. yurda dönmek için minibüse bindiğimde yine bu şarkı. yurda varınca bilin bakalım hangi şarkı? en sonunda paraya kıyıp bir mp3 çalar almıştım da zulüm bitmişti. gerçi ben o zaman şarkıyı "hayal et sevgilim" diye düşünüyordum, "hayalet sevgilim" neymiş amk romantik korku komedi filmi gibi?
ortaokulda bir müzik dersinde 3-4 kızın tahtaya çıkıp aşk acısı çeker gibi bu şarkıyı söylemeleri. neden bu anıyı asla unutamıyorum acaba, çok anlamsız.
o zamanlar birisini aradığında arkadan çalan şarkı seçilebiliyordu. ilk yeğenimin adı irem di ve babam bu şarkıyı kendi torunu söylüyor sanarak bu uygulamayı yapmış sonra paralı olduğunu öğrenince sinirlenmişti. hala duyduğumda aklıma gelir gülerim. hüzünlenemiyorum maalesef.
arkadaşın da sevgilisinden ayrıldığında dinlediği bir zamanda ben gülmüştüm çok ayıp olmuştu.