özünde iyi bir insan, iyi bir akademisyen ama kötü bir rektör idi. rektörlüğünün kötülüğü de aslında beceriksizliğinden değil, o pozisyonda aslında hiç olmaması gereken siyasi ve politik durumlardan, gelen taleplerden, verdiği tavizlerden, kabul edişlerden geliyordu. belki rektörlüğü hiç kabul etmemeliydi, kim bilir belki o zaman bu kadar hırsın, kendisinin tahmin dahi edemediği büyüklükte güç ve saltanat savaşlarının içinde bulunmaz, bunun stresi, kaygısı ile hastalanmaz, bu kadar genç yaşta hayatını kaybetmezdi. kendi de söylüyordu "ben seçilmiş değil, atanmış rektörüm" diye. bilmiyorum; defalarca yan yana geldik, beraber yemek yedik, güldük ettik ama işte o rektörlük onu gitgide başka biri haline dönüştürdü, masadan huzur kalktı, yerine vasatlığın sembolü cahil genel sekreterler, danışmanlar geldi, gelmek durumunda kaldı. o saatten sonra da muhtemelen mimar sinan ile her şeyin kontrolü ondan çıktı. oysa rektörlüğünün ilk günlerinde, kendisine taleplerle gelen ama ona ulaşamadıkları için twitter'dan yazan öğrencilerine "bahçede beni bekleyin, iniyorum şimdi yanınıza" diye tweet atan bir hocaydı. keşke hep hoca olarak kalsaydı.

boğaziçi üniversitesi kayyum rektörü naci inci'nin kardeşiymiş aynı zamanda.

vefat haberi beni karmakarisik duygularla dolu bir sele suruklemis, kisacik hayatina sayilmayacak basari sigdirmis hoca. hocam...

malum sebeplere ek olarak kendisine bir konuda kirginligimdan dolayi ilk duydugumda kaybina cok uzulmedigimi dusundum, oyle hissettim. eger kabul edecek cesareti vardiysa kirginligimin sebebini o da biliyordu.

ogrendim, saatler gecti, dusundukce dusunuyorum, durduramiyorum. ıki handan inci imgesi beliriyor zihnimde: atanmis rektor handan inci ve hocam handan inci. her aglayacak gibi oldugumda rektör handan inci geliyor aklima, bir sekilde tutuyorum kendimi. ıcimdeki firtina artik kontrol edilemez bir noktaya varinca artik anladim: rektor handan inci'ye kirginligim bir kenara, hocam handan inci'yi kaybetmek beni tam anlamiyla kahretti, mahvoldum. basladim aglamaya, durduramiyorum. ısin kotusu cevremde (cogunluk icin) o kadar kotu bir imajı var ki, boyle kadroldugumu muhtemelen 1-2 kisiye soyleyebilirim ancak.

atanmis olmasinin getirdigi sikintilari cektigi kadar, ayni durumun getirdigi avantajlari kullanarak universiteye, oyle ya da boyle, cok guzel hizmet etti. benim gozumde kayyumlugunu universite cikarlari icin olabildigince iyi yonde kullandi. yillardir kadinin arkasindan soylenmeyen kalmadi, kendi gozumle gordum kulaklarimla duydum. ama bu insanlarin neredeyse hicbiri bu kadinin akademi'ye kattiklarini gormedi.

benim tanidigim handan inci, bana soran olursa tanpinar'a cok benziyordu. sevdigim yonleriyle de, elestirdigim yonleriyle de.

canim hocam... daha gecen hafta aklima geldiniz, yazacaktim, yazmadim. keske yazsaydim.

beni bana degil, baskalarina ovdunuz. beni sevip takdir ettiginizi sizden de duyabilseydim keske.

baklava sozunuzu koca olulda bir tek ben unutmadim, siz de unuttunuz ama olsun.

"aman ha sakin kaybetme, baskisi yok" diye verdiginiz ama size geri getiremedigim orpheus'unuz icin umarim beni affetmissinizdir.

isiklar icinde uyuyun...

ben de eleştirmişimdir zamanında duruyor gönderi ama yeni türk edebiyatı alanına katkıları tartışılmaz, eleştirdiğim konu başka alanına yetkinlik başka.

o yüzden vefat da etmişken, hem de erken bir şekilde, biraz insaflı yorumlar yapmak gerekir diye düşünüyorum, çalışmaları ortada daha da ileriye götüreceğiz alanı.

yeni türk edebiyatı alanı önemli bir araştırmacısını kaybetmiştir, allah rahmet eylesin.

mimar sinan'da derslerinden keyif aldığım nadir hocalarımdandı. ben çok üzüldüm. mezun olduktan sonra derslerini çok özlüyordum. keşke gidip derslerine girseydim.
kendisinden hikaye ve roman tahlili dinlemek çok güzeldi. bambaşka ufuklar açardı bende.
çok üzgünüm.
beni tomris uyar ve füruzan'la tanıştırdı. bana tahlil yapmayı öğretti. daha 1. sınıftayken koşa koşa gidip seçmeli öykü tahlilleri dersini almıştım.
bugün tanpınar ismi bu kadar biliniyorsa kendisinin çalışmaları sayesinde. bugün oğuz atay'a hak ettiği değer veriliyorsa bunda handan hoca'nın etkisi, çalışmaları yadsınamaz.
hocam, keşke hiç rektörlük işlerine ve dolaylı olarak siyasete bulaşmasaydın. keşke hep akademisyen olarak kalsaydın.

edit: ailesi tören istememiş ve bugün ikindiden sonra feriköy'den cenazesi kaldırılmış.

öteki tarafta tanpınarla karşılaşınca aralarında geçecek konuşmayı merak ediyorum.

ahmet hamdi tanpınar 'ı da daha da yakından tanımamı sağlamış olan edebiyatçıdır.
kendisini öncelerden çok severdim ve saygı da duyardım. yazılarını paylaşımlarını ilgiyle takip ederdim.
mimar sinan üniversitesine kayyum rektör olarak atandığını öğrendiğimde bütün saygımı yitirdim.
buna rağmen alanında yetki bir hoca olduğunu yadsımıyorum.

"bir gül bu karanlıklarda
sükûta kendini mercan
bir kadeh gibi sunmada
zamanın aralığından"

üstada kavuştu. yattığı yer incitmesin...

tanım: istanbul resim heykel müzesi'ni (bkz: niklas luhmann) titizliğinde sistematik şekilde düzenleyerek türk sanat tarihinin izlenebilirliğini sağlamış, temsil ve hafıza sergisinin açılış kokteylinde (bkz: bedri baykam) ve (bkz: hikmet barutçugil)'i bir araya getirebilmiş kadın.

o gün söylediği bir sözü unutamıyorum “arkadaşlar biz; hep birlikte, türkiye'nin sanat tarihini yazıyoruz…”

tam olarak bu kelimeleri kullanmamış olabilir ama aşağılık kompleksli ve kardeş kavgalı bir camiayı uyandırmak için defalarca silkelediğini hatırlıyorum.

*rip*

üç günlük dünya gereksiz hırslara değmez. huzur içinde uyusun...