gurur: kendini beğenme, kibir ise kendini başkalarından üstün görme manasına gelir.
gurur: kendi üstünlüğü hakkında olan inanç, kibir ise bu kanıyı başkalarına kabul ettirme arzusudur.
gurur: içten kaynaklanır ve kendi kendine aşırı saygı gösterilmesi, kibir ise bu saygıya dışarıdan ulaşma arzusudur. kibir, insanı konuşkan yapar gurur ise insanı suskun yapar.
her isteyen kişi gururlu olamaz, en fazla gururluymuş gibi rol yapar ama bu rolden kısa bir zaman sonra çıkar. ( schopenhauer )

kibir besleyen vücut diğer hiçbir değeri besleyemez

gurur'da kabulleniş vardır ama kibirde kabullenememe durumu ortaya çıkar.

gururda kıstas kendin iken kibirde başkaları ile yarış içine girersin.

gurur; insanın kendini yeterli görmesinden dolayı, başka kişilerden bir şeyler öğrenmeye ve feyizlenmeye kapalı olma halidir. yani insan, ben kendi kendime yeterim, başkalardan bir şey almaya muhtaç değilim diyerek manen dalalete sapar.

kibir: büyüklük taslamak, kendisini, başkalarından üstün olmadığı hâlde üstün görme ve tutma hastalığıdır.

kısacası gurur insanın kendine güvenmesi iken kibir diğer insanlardan kendini büyük ve üstün görme hastalığıdır ki, kibir gururun doğal bir uzantısı ve neticesidir denilebilir.