ergin günçe'nin kendini unutturmayan şiirlerinden. kendini, günlerini bu kadar güzel anlatan başka şair var mı emin değilim.
"günlük şarabımız var maşrapa içinde
külde pişmiş patatesler ve eşsiz pilavzerde
din kitaplarımız, putlarımız, telvelerimiz
yeleği de köstekli bir amca kahvesinde
suratı çilli günler, gölgesi uzun günler
işte bir bağ bozumu, işte bir çıngıl üzüm
gökyüzüne yaslanıp saatimi kuruyorum
kimsecikler duymasın bir tanrı olduğumu
istersen bu duayı bir çınara söylerim
ben kendi başımdaki en önemli şapkayım
ıslıkla her türlü marşı çalan bir arap
bazan bizim orada bir yokuştan iniyor
işte durumlar böyle ey kandil simitleri
bir değirmen bu günler kalbimi öğütürüm
serentiler kurarım ömrümü kuruturum
haritamda denizlerin yerleri değişiktir
günlük peynirimizi bize veriyor
kızarmış bayat ekmek, suda kaynamış pirinç
sen ne dersen de yeleği köstekli kahve
durup dururken tanrımı seviyorum
günlerden eylül aylardan uzun eşek
bir tabanca çıkarıp kendimi vuruyorum."