aşağılık halk ülkesini baltacılara teslim etmiş, keyif çatıyor.

phaedra, seneca, s. 51

benim tek huzurum, kendimle birlikte her şeyin enkaz olduğunu görmektir; her şey benimle birlikte yok olsun.
mahvolmuşsan eğer, her şeyi beraberinde sürüklemek huzur demektir.

medea, seneca, s. 26

"gittiğiniz limanı bilmiyorsanız, hiçbir rüzgar lehinize değildir"

modern insanın kuşaklardır içselleştirmiş olduğu, uyuşuk ve kendince çaresiz bir şekilde kabullenip aslında basbayağı bile isteye yaşadığı, değiştirmek için hiçbir şey yapmadığı, yapacak cesareti ya da zamanı bulamadığı ve artık hemen herkes için tamamen kaotik bir hal almış hayat namlı koşuşturmacasına günümüzden iki bin sene evvel bu kadar isabetli bir saptama ile yön verebilmek gerçekten muhteşem!

ne zaman tükeneceğini bilmediğin bir şeyi daha dikkatli koruman gerekir, 'zaman' gibi.

"din sıradan insanlar için gerçek, aydınlar için yalan, iktidarlar içinse kullanışlıdır."

yakma neron gözünü seveyim

hepimiz talihle bağlanmışız.bazılarının zinciri altındadır ve gevşektir, bazılarının zinciri sıkı ve basittir; ama ne fark eder? tümünün çevresini aynı bekçiler sarmıştır ve sen belki de, sol elinde daha hafif bir zincir olduğunu düşünmezsen, bağlamış olanlar da bağlanmış olurlar.birinin çevresini şeref payeleri, bir başkasının çevresini mal mülk kuşatır; bazılarını soyluluk; bazılarını aşağı soydan olmak yük altına sokar; bazılarının başları başkalarının emirleri altındadır, bazılarınınki ise kendi emirleri altında; bazılarını sürgün bir tek yerde tutar, bazılarını dini görevleri!

ruh dinginliği üzerine

"kimse yıllarını yerine koyamayacak, kimse sana yıllarını geri vermeyecek. ömür başladığı yoldan gidecek, ne kendi rotasını değiştirecek ne de dümeni tümüyle eline alacak. gürültü yapmayacak, hızına dair seni uyarmayacak, sessizce kayıp gidecek, ne bir kralın buyruğuyla ne de halkın beğenisiyle geciktirilecek. ilk günden nasıl yola koyulduysa, öyle devam edecek, asla yoldan çıkmayacak, asla gecikmeyecek. peki, olan biten nedir? meşgulsün, yaşam ise acele ediyor, istesen de istemesen de, vakit ayırman gereken ölüm eninde sonunda yanına varacak.

şu insanların görünüşünden daha aptalca bir şey olabilir mi, hani şu kendi basiretiyle övünenlerin? daha iyi yaşayabilmek için sürekli bir şeyle meşguller, yaşamlarını harcayarak yaşam inşa ediyorlar! uzun vadeli planlar yapıyorlar, oysa bu tür bir erteleme en büyük yaşam israfıdır, bu erteleme öncelikle onlardan günü çalar, daha sonrasını vadederken bugünün yaşantısını koparıp alır. en büyük yaşam engeli, yarına dayanıp bugünü tüketen beklentidir. ^* talihin elindeki şeyin planını yapıyor, kendi elindeki şeyden vazgeçiyorsun. ne umut ediyorsun? amacın ne? gelecek olan her şey tam bir belirsizlik içinde, sadece yaşa! işte, o en büyük şair nasıl da haykırıyor, âdeta tanrısal ağızdan ilham alarak selam durduğu türküsünü söylüyor:

zavallı ölümlülerin ömründeki en iyi gün,
ilk kaçıp gidendir!"

"hiç umudu olmayan, hiçbir şeyden umudunu kesmez."
"gerçek aşk birilerinden korkacak kadar aciz olamaz."
"kır artık zincirlerini, durma artık miskin miskin..."

medea - seneca

altın ateşte, cesur insanlar felakette anlaşılır.
seneca