-neden hiç mutlu değilsin zeze? +neden mutlu olmalıyım? -çünkü dünyaya bir kere geliyoruz. +iyi ki bir defa geliyoruz portuga. -neden? +ikinci bir hayatı kaldıramazdım.
kağıttan gemiler yaptım kalbimden ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı. aşk diyorsunuz, limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
————————————-
insan kaybolmayı ister mi? ben işte istedim bayım. uzaklara gittim uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
“kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. kimse için en değilim. daha değilim. bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım.”
"birisine sormuşlar 'allah' ı neden seversin?' demiş ki, insanlar kusurunu bilmiyor yaygara koparıyor, allah kusurumu biliyor örtüyor, hiçbir şey olmasa sırf bundan severim."
“unutmak en iyi intikamdır.” diyor borges. nefret bir histir. ve bazen bazı insanlar, nefret edilmeyi dahi haketmezler. bu yüzden görmezden gelmek, nefretten daha çok acı verir karşıdaki insana. çünkü, onun için yananın artık bir külü dahi kalmaması öldürür, hem de yavaş yavaş.