iyi anları nadiren, kötü anları sıklıkla hatırlatır.” der orhan kemal.
peki hatırlamak hafızanın güçlü olması ile ilgili değil de, yaşananların güçlü olması ile alakalı olmasın…
sonra hatırladıklarınla var olduğunu benimsersin ve buna kanalize olursun.
kendini meşgul tutarsın.
öğrenecek başka şeyler bulursun.
inanın, zamanla bilgi yer değiştirir.
yaşadıklarını iyisiyle, kötüsüyle unutmamak bazen en büyük cezadır.
başlığı okuyunca içimden siktir dedim . uzun zamandan sonra sağlam bir başlık buldum.
bende milletin fil hafızası dedigi şey var. neden sonuç ilişkisi kurmak ve analiz etmek için iyi, sonuçları görmeye başladıkça ve insanları cozdukce kötu olan şeydir.
mesela bir insanın davranışını gördüğünüzde geçmişteki çelişkili davranışını da hatırlarsınız. insan tabi ki celiskilidir. bahsettiğim çelişki " yavsaklik" kıvamında olan çelişki.
hala okullar arasında olan satranç turnuvasında zorlandigim o musabakadaki anlar ve hissi hafızamda. ne keyifti yahu!
veya basket takimindayken aldığım 12 numaralı formadaki his ve attığım ilk sayı.
küçüklüğümdeki ailece gezintilerden aldığım keyif.
bazen de hayatta olan yaranin nasıl geldiğini bilmek. psikolojin bunu atlatıyor ancak hafıza unutmuyor.uzerini toprakla kapatsam da o "an"kaliyor.
güçlü hafızalı insanlar kişisel tarihlerini iyi bilir ve analiz eder. kendilerini en iyi bilen insan gruplarından olabilirler.
kesinlikle çok ağır bir cezadır. unutmak istediklerimi unutamıyorum. ne zaman kafamı yastığa koysam hafızamın derinliklerine bir yolculuk başlıyor. durmuyor da. bir bakıyorum yatakta 3 saat geçmiş ama hala cin gibiyim. bana göre overthink’in de en büyük sebebi iyi bir hafıza. ucu bucağı yok bunun. bazen diyorum keşke bu kadar iyi bir hafızam olmasaydı. gerekli gereksiz her şeyi hatırlamanın da ağır bir bedeli var.
güçlü bir hafıza değil, takıntı seviyesinde düşünen zihin ağır bir ceza bence...
çoğu zaman işe yarasa da geçmişteki her an video halinde gözünün önüne geliyorsa rahatsız edici olabiliyor.
unutmak da insana verilen nimetlerden biridir.
sinir hücrelerinin bölünememesi hafızamızı oluşturur. eğer bölünebilseydi muhtemelen daha ilkel ve ölümsüz canlılar olabilecektik ve güçlü bir hafıza öyle ağır bir cezadır ki cezası ölümdür.
maalesef öyledir.
başka derdiniz yok gibi en özlem duyduğunuz detayları çok net hatırlarsınız üzerinden uzun zaman geçse bile. lanetlenmiş gibi.
zayıf hafıza öyle mi? unut geç. mis gibi.