müzik yorumcusu, ruj lekesikitabının yazarı, sağlam adam

dubya^*'in irak'a savas acma kararini destekledigini soyleyen, boylece gozumdeki itibarini bes paralik eden, o ezeli ve ebedi rock solcu mudur sorunsalinin bir kez daha beyin kivrimlarimda yankilanmasina yol acan muzik yazari.. rolling stone'da falan yazmistir bu..
neyse lester bangs erken oldu de, onun boyle laflar etmesine sahit olmadik allahtan..

the dustbin of history ve invisible republic bibliyografyasina eklenmeli. zira politik durusunu "from a left, new-deal tradition: no one in my family has ever voted republican" seklinde desifre eden bay marcus en sasirtici cumlelerinden birkacini bu iki kitapta kurguluyor. lipstick traces bay marcus'un basyapiti midir sorusunu da sormak isterim. new york'ta teatral bir gosteriye donusturulmustu bu metin. ve cevirmenlik hobimi devreye sokmadan bir alinti yaparak ikinci cumleme baglamak isterim fikren: "in 1956, elvis presley didn't exactly endorse a presidential candidate but bizarrely, when he was asked who he was going to vote for, he said he was going to vote for adelai stevenson. they shut him up really quickly. they didn't want to alienate anybody plus this is a good american boy who's supposed to sing songs and not have opinions. you might think that it's odd that elvis presley would vote for the egghead govenor of illinois but (white) people in mississippi didn't vote for republicans then- it wouldn't have occured to them. stevenson carried georgia, alabama, south carolina and that was about it."

"reversible connecting factor": gecmisin guclu ve arketipal yikici imajlarin enerjisini yeniden canlandirmak anlamina geliyormus. ornegin kovboy imagosunun situasyonistlerce kullanimi.

son birkac yildir ortaligi kasip kavuran, muzik listelerini homojenize eden alternatif-mainstream new weird america janrasinin tarihsel onculu old weird america terimini kullanima sokan yazar.

genellikle bob dylan'a bir şekilde teğet geçen kitaplar yazan engin müzik bilgisine hasta olduğum eleştirmen/yazar. the believer dergisinde "real life top 10" isimli bir köşe yazmaya başladı. nick hornby'le ortak çalışmalara girip şahane müzik sayılarına imza atmalarını sabırsızlıkla bekliyorum.

engin müzik bilgisine sahip olmakla birlikte, taraflı bakış açısndan kurtulamayan yazar/eleştirmen. lipstick traces eserinde 1968-1975 dönemine progressive rock'a karşıt olması ve bu mükemmel dönemi maceracılıktan uzak ve risk almayan olarak nitelendirerek sıklıkla yermesi gerçekçilikten uzak ve çocukça bir bakış açısından başka bir şey değil. risk ve macera punk'tan çok daha fazla progressive rock'ta mevcutken hem de. kaliteli, deneysel uğraşlar ve mental sınırları zorlayıcı egzersizlerin içine girmek müzikte bir yerilme sebebi olmamalı. kendisi büyük ihtimal progressive rock'ın fazla içine girmediğinden bu tür tespitler yapıyor, yoksa sıradan bir müzik dinleyicisi bile biraz bu döneme girmişse, bu tip yargılarda bulunmaz.

bir de bu durum sanırım ergenlik ve gençlikte ne dinleyerek büyüdüğüyle de alakalı. prog'a mesafeli duruşu, sevmeyişi anlarım ama ona gerçeği yansıtmayan yargılar üzerinden vurmak ciddi bir müzik eleştirmeninin kıyısından köşesinden yapmaması gereken üzüntü verici bir durum.

http://etilen.net/…yuzyilin-gizli-tarihi-indir-pdf/