benimdir bu. sıra kendine gelince düz olmanın inanılmaz hafifleticiliği ile kasadaki emekçi dostuna grande misto diye fısıldar. isim dahi yazılmayan bardağı ile bol sıfatlı mokalardan lattelerden sıyrılır, yürüyedur grande mistocu tepelerin ardından doğan güneşi de arkana alarak.
kendisine ne ictigi sorulmaz, sadece gozler bir an birlesir ve mucize gerceklesir.
(bkz:
her zamankinden)
aynı zamanda yazın grande ice misto starbuckcısı olan kişidir.