(bkz: yedigini ictigini facebook'ta paylasmak)

guzel yedin afiyet olsun da, yanindaki insanlardan ziyade yedigini ictigini paylasir oldu insanlar.

hergun en guzel yerden cekilmis bir iskender, bir beyti fotografi;
deniz kenarinda yenilmis somonlar, kalkan baliklari, yengecler;
elit bir restorandan kocaman rostolar, geyik etleri, keklik etleri;
anne evinden sarmalar, dolmalar, mantilar vs vs.

ben cocukken annem kasaptan gelirken "alamayan var, ayip olmasin" diye posetini saklatirdi. yalandan yandaki marketten de biseyler alip eti de onun icine koyardik. abartmiyorum, biraz ekstrem olabilir ama bu sekilde terbiye almistik biz. tamam simdi herkesin az cok alim gucu var da, gene de yedigin yemegi milletin gozune sokma kismini bir turlu anlamis degilim.

fotograf dedigin de ilerde dostlari hatirlamak icin dostlarla cekilirdi. milleti goruyorum, kimle gittigi belirsiz ama donatilmis bir sofranin resmine bakiyoruz hergun. isin kotusu giderek de insanlar arasinda yayginlasiyor.

ne oldu da bu millete boyle oldu diye sorar oldum...

ilgi manyağı insanların, sürekli ilgiyi üzerlerinde toplamak için yaptığı şeyler hakikaten bazen "görgüsüzlük" kavramını bile zorlar hale gelebiliyor.

mal varlığını, evinin ne kadar ettiğini, amerikada okuyan çocuğunun hikayelerini, hafta sonu tatillerinin hikayelerini, hiç sormayan ve dahi hiç ilgilenmeyen kimselere ballandıra ballandıra anlatmaktır. ego mastürbasyonu yaparken karşıdakinin kafasını sikmektir.

facebook'da status kısmına "kayseri park levi's benim bedenimde jean satmiyor." yazmaktır. bu sadece bir örnek, masumca. eskiden ustaca gizlenebiliyordu görgüsüzlük, on beş yaşındaki çocuğa araba alıp trafik canavarına teslim eden babanın gururunda ya da ne bileyim bir sünnet düğününde masturbasyon yapmaktan yüzü sivilce dolmuş oğluna ödül verdiğini sanarak dansöze para taktırtan babanın tükürük saçan gülüşünde rastlıyorduk ara sıra ama şimdi her yerde herkeste bir görgüsüzlük hali, ben buralara gidebiliyorum bunları giyebiliyorum deme telaşı... levi's çok güzel yakışır arkadaşım sana ama ben üzerinde görüp yakıştırınca; senin onu alabildiğini, giyebildiğini görünce/duyunca değil.

görgüsüzce davrananın yaptığı iş. sosyal medya denen sitelerde üzerine her gün cilt cilt kitaplar yazılıyor.

ya da diğer bir deyişle;

(bkz: görmemişlik)

tanım; ilgi kokonası insanların her türlü, her yerde kendini ve sahip olduklarını ispat etme çabasının eyleme dökülmüş hali..

çevremde var malesef..

her gittiği yeri ölümsüzleştirmek namına fotoğraflayıp facebooka, twittera koyan, söz/nişan/evlilik gibi bilimum kısmet işi olan tüm formal durumların fotograflarını deste deste sosyal alemde paylaşan, evinin, gezmesinin, tozmasının her detayını anlık anlık anlatan o kadaaan çok insancık var ki, tahammülü zor zanaat.

görseler de doysalar artık...

su anda yasandigi gibi ulus'ta davul zurna ile kiz almaya gitmektir.
her seyin bir yeri var, adabi var. sehirde kirsal geleneklerini surdurmek, kirsalda sehir standartlarini aramak, bunlar gorgusuzluktur.

görgüsüz olma durumu. bi de sonradan görmeler yapar bunu.

sanat tarihi türevi bir derste, slaytlarla avrupadaki şehirlerden tarihi örnekler gösterilirken "aa ben burada kahve içmiştim, şukadar euroydu, çok pahalıydı." veya "aa burada resim çekildiydik, şöyleşöyle böyleböyleydi" diye bütün sınıfa ilan etmek görgüsüzlüktür. yapmayın.

http://imageshack.us/…/19843118140533190532812.jpg/