1980'lerde jeffrey herf tarafından ortaya atılmış, özellikle türkiye'yle ilgili benim için pek çok şeyi tanımlayan kavramdır.

türkiye'deki karşılığı özellikle 19. yy'da osmanlı'da filizlenen ''batının ahlaksızlığını almayalım da, teknolojisinin faydasını görelim'' gibi, ''yok ya'' şeklinde tepki verilebilecek bir yaklaşımdır.

ya da ''batının değerlerini alalım, teknolojisini ise bir şekilde üretiriz'' düşüncesi de, öne sürülebilir. halbuki bu ikisi, yani teknoloji ile ahlak, birbirinden bağımsız birer kavram değildir. bir bütündür. her topluma ve her insana göre de değişiklik gösterir. birey olarak ele alındığında bu farklar nüans sayılabilir fakat toplumlar arası fark sözkonusu olduğunda bunlar gerçek anlamda farktırlar. toplumlar da zaten birbirlerinden bu farklar dolayısıyla ayırt edilir.

google'da arattığınızda karşınıza hakkında iki tane yazıdan başka bir şey çıkmaması hiç de garip olmayan bir kavramdır. çünkü demek ki, o kadar içinde yaşıyoruz ki bu durumun, kimsenin aklına böyle bir şeyi sorgulamak gelmiyor.

hakkında bilgi

nazi almanyası ve faşist italya, bu kapsamda değerlendirilir. kültürel açıdan son derece gerici olan bu iki devlet, orta çağ tipi bir ahlak anlayışı güder. belli başlı özgürlük alanlarına tahammül edemezler, farklı ırksal, dini veya cinsi açıdan hiçbir anlayışa veya bakış açısına göz yummazlar. ama bunun yanında, fütüristtirler. savaş, hareket, gençlik, teknoloji, gelecek ve heyecan onların odak noktasıdır. v-2 roketleri bu kapsamda nazi almanyası için adeta bir çeşit sonuç öğesidir. ya da televizyon-radyo teknolojisi... en ileri teknoloji ondadır, daima bununla övünür. ancak kültürel-toplumsal açıdan ise tam tersine geridir.