beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı

müşkil işe düşmişem meded kıl
mey hırziyle belâmı red kıl
hal eyleye gör bu müşkilâtı
kemm etme kulundan iltifâtı
...
(bkz: leyla vü mecnun)

döğülmeye söğülmeye koğulmaya billâh
hep râzıyım ammâ ki efendim senin olsam
eylesem tûtîye tâlim-i edâ-yı kelîmât
sözü insan olur ammâ özü insan olmaz
ey dil ki hecre doymayıp istersin ol mehi
şükr et bu hâle yoksa gelir yüz belâ sana

(bkz: bercesteler)

çok fuzuli amk

değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

cihanda eski usuldür
fayda arayan zararı da istemiş olur
sevgili isteyen eziyete hazırlanmalı;
define arayan yılanı göze almalıdır.

dest-bûsi ârzûsuyla ger ölürsem dostlar
kûze eyleñ topragım sunuñ ânuñla yâre su

söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil