ben böyle bir insanın yaşadığına inanmıyorum. cidden hayal masülü bir canlı. bir insan evde böyle dururken birden karar verip kuru pasta satın almaz. çevremde hiç "dur kuru pasta satın alayım" diyen bir insan duymadım. şöyle bir 4-5 saniye düşünün. eminim siz de duymamışsınızdır. o halde kuru pasta ne vakit alınıyor sorusu kendiliğinden doğuyor zaten. işte burada "dünya kuru pasta'yı çaktırmadan sattıranlar ve milletin bilinçaltına girip saçma sapan zamanlarda aldıranlar derneği" devreye giriyor. haklarında daha fazla konuşmam yakışık almaz.
spesiyal olanlarından alıyorsa benim olabileceğim kişidir. (bkz:
mantar kurabiye)
ayrıca spesiyal olanları yokken de üzerine çikolatadan çizgiler çekileninden de almışlığım vardır vaktiyle.
çok güzel insandır.böyle insanı evlat edinirim.
babamdır. çok nadir de olsa yapar.
özenilecek insandır. adamın kafasında bir olay var ve onun doğrultusunda gidiyor; kuru pasta'dan ekler'e, koşu bandından puzzle'a kadar ne istediğini bilen bir adam bu.
halbuki kendime bakıyorum. gizliden gizliye millet ne yaparsa oraya koşturduğumu biliyorum. kendi kafamın içinde kuru pasta almak fikrini oluşturamıyorum. ama ankara'da böyle bir arkadaşım vardı. ne bileyim çikolata krizi; pizza siparişi; dur şundan kır pidesi alayım filan değil bu adamın yaşam biçimi; kim neyi unutursa unutsun o istemesini, almasını biliyor o şeyleri. dolayısıyla bir insanın evde sakince otururken, kuru pasta almak için dışarı çıkmaya karar vermesi muazzam bir doğa olayıdır bence.
yalnız yaşamadığını düşündüğüm insan. ben de abur cubur yerine tercih ediyorum çoğu zaman illa yenir diye. hatta 'akşam' eve gelirken poğaça da alıyorum bazen.
sıradan bir zamanda pasta, profiterol, ekler, kuru pasta alabilen, almış, bunları gerek aile ve arkadaşlarla gerek tek basına tüketmiş bi insan olarak son derece normal karşılıyorum bu insanı. neden çünkü ozenmistir. bir de, babasından öyle görmüştür. aksam eve eli boş gelinmez. illa bı çikolata, çerez, meyve, kuru pasta filan alınır. eve gelmeden de telefonla arayıp bi eksik var mı diye sorulur.
benim bu. haftanin en az bir aksami eve giderken pastanenin onunde durup yarim kilo alirim, karisik hem de.
kuru pasta almadigim zamanlarda da bulbul yuvasi alirim.