gozlerimin altindaki morlugun gri gokyuzuyle uyustugu o yivvrenccc gunlerde, beni takip eden karanlik bulutu kutuphanenin kapisinin onune parketmeme bir gulucugu yeterli olan serap gibi insan. tunelin sonundaki isik.
sinirlerimin
simple harmonic motion usulu gevseyip gerildigi anlarda yaptigim turlu saklabanligi, sonsuz sabir ile karsilayan bir anac idoldur ayni zamanda.