ne güzel söylemiş nejat amca

"neslimi devam ettirmem için kendim yok olmam gerekiyormuş"

maalesef maalesef maalesef......

bilakis hayatı çoğaltır. hayattan bişiy anlamayan yazar beyanıdır

bazen ben de öyle düşünüyorum ama dört yaşındaki kızım kucağıma oturup sohbet etmeye, bana sarılıp öpmeye başlayınca kendimi inanılmaz huzurlu hissediyorum. özellikle yaş ilerledikçe çocuklarımın yanında olmak psikolojimi düzeltiyor. iş stresinden kurtuluyorum ve eğer çocuklarımla yeteri kadar zaman geçirmişsem daha huzurlu ve derin bir uyku uyuyorum. kısacası çocuklarla zaman geçirmek, onlara sarılıp onlarla ten teması kurmak sanırım mutluluk hormonu salgılıyor ve psikolojime inanılmaz iyi geliyor. yaz tatillerinde eşim ailesinin yanına çocuklarla tatile gittiğinde bazen ben işlerden dolayı gidemiyorum. böyle zamanlarda daha özgür olsam da, daha az yorulsam da resmen depresyona giriyorum.

edit:
tanım: olmayan durum. bazı şeyler değişiyor sadece ve çocuklar mutluluk kaynağıdır.

edit 2: bugün gördüğüm bir paylaşım tam da benim söylediğimi doğruluyor
https://twitter.com/…tatus/1324413337497706503?s=21

bir miktar doğruluk payı olandır.ama hayattan ne beklediğinize bağlı biraz da.eskisi gibi istediğin saatte dışarı çıkamazsın, istediğin zaman yemek yiyemezsin,çok afedersiniz ama istediğiniz zaman s.camazsınız bile. ama bir bebek büyütmenin verdiği o yetebilirlik duygusu,onun her şeyi olduğunu bilmek dünyalara bedel.

biten hayat denilen şeyin anlamını henüz sorgulama ihtiyacı duymadan önceki evresinde bulunan bireyin düşünüş şeklidir.

amaçların tükenmesi ile başlayan bir süreçtir. her alternatif amaç diğerinden daha uzak değildir ölüme.

sezgin bugün 40'ına girdi, her gün gittiği cafeden başka cafeye gitti kendince kutlamaya, arkadaşları uzak geliyordu artık, sevgilinin bir öncekinden farkı yoktu, sonra evine dönüp yalnız başına uyudu. yapabileceği çılgınlıklar bir öncekinden daha ilginç gelmiyordu hiç. ben ne yapıyorum? yaşamaya değecek ne var ki bu dünyada diye düşündü.

suserin haklı olduğu konular var ama öyle hayat hemen bitmiyor canlar korkmayın. sadece yaşamak için sebeplerin değişiyor. bekarken kazandığın parayı ezdiginde amacın ne ise evliyken o paranın kullanım yeri değişiyor. kendini geliştiremeyen pısırık olan insan bekar olsada evli olsada ezilmeye mahkumdur. onurlu olan korkmayan her insanda medeni hali farketmeksizin ezilmez.

bireyin hayatının bitmesi çocuk ve evlilikle ilgili değil insanı köleleştiren sistemle ilgili bu ülkede insandan başka her şey çok değerli..

insan sahip olmadığı şeyleri arar. işsiz,bekar,çocuksuz birine bu adamla yer degistir desen hiç düşünmeden kabul eder.

neslimi devam ettirmem için kendim yok olmam gerekiyormuş. orjinal mi bu ?

evlilik değilse de çocuk büyük ölçüde baltalıyor. zor iş. 1 yaşında parmak kadar bir canlı resmen anasının,babasının patronu oluyor. o istediği ölçüde hareket edebiliyorsun. bu tam anlamıyla delilik. o istemezse çay bile içemezsin vallahi. wc ye bile gidemez kıvranır durursun. oysaki doğurana kadar canın ne istiyorsa onu yapıyorsun eşinle beraber. umarım geçicidir bu süreç. daha uzun sürerse deli çıkacağım zira.