yakın zamanda bir-iki erkek tanıdığım çok benzer hikayeler anlattı, bazı kadınların genel davranış şekli haline gelmiş sanırım. bir de bunun ayrılıp birkaç ay sonra adamları ''ben evleniyorum yalnız'' diye arayan versiyonları var.
sonra adamlar gam-keder dolsun, kendini hırpalasın, falan fişman.
ya nasıl bir mazoşistliktir bu, amaç ne, hedef ne, dert ne hiç anlayamadım.
***biri de dönüp ''ee amk bana mı evleniyorsun ne yapayım? git devlet onaylı cima eyle güzel güzel'' diyememiş, efendi efendi çocuklar, onlar anlattı, ben şoka girdim karşılarında.
''kadın kadına düşman olmasın, aman kadınlar birbirini boklamasın'' diyoruz ama bu da insanlık değil arkadaşlar. ayrılırsın, yeni ilişkiye başlarsın, mutlu olursun-olmazsın orası sana kalmış. sen mutsuzsun
* diye başkasını da mutsuz etmeye ne hakkın var?!
bir de bu insanlar o kadar aşıklar ki misal
* ''ben ayıracak bir hareket yapamam, doğru değil ama acaba bir şey olup da ayrılır, bana döner mi'' diye düşünmeden edemiyorlar, not your typical straight white men yani. çok söz hakkım olmayan kimseler oldukları için yahu size böyle davranan insanlar dönse nolur dönmese nolur da diyemedim, içimde patladı.
yani evlensen ne olacak? çocuk için evleniyorsan zaten ayrı üzücü, başkalarına göstermek için evleniyorsan ayrı. yoksa evlenmezsen ben başkasıyla evlenirim demeye götü yemez kimsenin. aşık olan, seven, adına her ne diyorsanız gerçekten karşısındaki insanla özel bir ilişkisi olduğunu düşünen kimse bir başkasına böyle bir cümle sarf edemez. ediyorsa da yol verin, gerisini de koyverin canlarım.