tasavvufun klasik metinlerindendir.

yazarının^* tasavvuf deyince aklına gelen bugünün uçan kaçan kaba sofularından bir hayli farklı. söze "marifeti ve niteliği bilinmeyen konularda allah'ın sözüne allah'ın muradı üzere iman ettik, rasülullah'ın sözüne rasülullah'ın muradı üzere iman ettik" diye başlamış; nasıl bitirdiğini okuyup görmeli.

metnin süleyman uludağ tarafından yapılmış türkçe çevirisinin başlığı: doğuş devrinde tasavvuf - taarruf.

metnin meşhur şerhlerinden birinin başlığı: hüsnü't-tasarruf fi şerhi't-taarruf. yazarı kadı alaeddin konevi. ibn asakir, ibn kayyim gibi nice alimden ilim alan konevi de bir solukta geçilecek adam değildir.

“kelabzi, ehl-i sünnet inancının özlü ve net bir şekilde anlatmış olduğu bu eserde, tasavvufun islam'ın bizzat özü olan muhabbet yolu olduğu ortaya konulmuştur. tasavvufun içinde de bir bozulma yaşandığına işaret etmek suretiyle sufiler hakkında oluşmuş yanlış kanaatleri düzeltmeyi amaçlamış, tasavvufun önemli şahsiyetlerinin sözlerinden hareket ederek gerçek tasavvufun ne olduğu ortaya koymaya çalışmıştır. terimleri olabildiğince dini esaslar ışığı altnda incelemiş,bunun dışındaki anlamlara pek yer vermemiştir. kelabazinin tasavvuf anlayışı kişinin kendi haliyle hemhal olması, başkasının ayı-bıyla meşgul olmaması ve başkalarına hizmet prensibi üzerine kurulmuştur. kendi halinden bahseden sufiler başlangıç makamında sayılmıştır. bu şekilde kendinden bahsetme tasavvuf yolunda merhale katedememiş sufilerin işi ve nefsin bir arzusu olarak görülmüştür.

(bkz: vahit göktaş)