eş ya da sevgiliye telefon şifresi verilir mi

saçma sapan sorudur. şifre istemek zaten başlı başına utanmazlıktır. iki insanın hayatlarının dışarıda kalan alanlarını tıraşlayıp birbirlerinin alanına sıkışmak üzere yaptığı şey toksik ilişkiden ibarettir. ortak alanlar birleştirilir, geriye kalan bölümün zaman zaman renginden faydalanılır. o bölümde mahrem olması gereken milyonlarca şey vardır aynı zamanda.

ben canım sıkıldı ve meraklandım diye arama satırına "exit bag" yazıp onunla ile ilgili okumalar yapabilir, görseller inceleyebilirim mesela. ya da ne bileyim, 20 yaşında bi üniversite öğrencisiysem, arkadaşım gelip alt sınıfta ölüp bittiği birinden bahsettiyse, kadının adını yazıp "kimmiş lan bu" diye fotoğraflarına baktıysam bunların bana özel kalmasını isterim. kimseye yalnızca beni ilgilendiren ve sonuçları yalnızca beni bağlayan bir eylemi neden yaptığımı açıklamak gibi bir borcum yok. partnerim açıklamamı benden talep etmese dahi içine kurt düşebilir, içine kurt düşmese dahi benim içime "ya içine kurt düştüyse" diye bir kurt düşebilir. bunlar her türlü insani ilişkiyi sabote edecek konular.

ara edit: "partnerden gizli ne olabilir ki" söylemine yaslanıp işi güvenilirlik sahasına çekmeye, mahremiyeti savunanları "güvenilmez" olarak etiketleme tehdidiyle kendi görüşlerine destekçi devşirmeye çalışanlara seslenme gereği hasıl oldu.

şöyle bir şey yapalım o hâlde; partnerinizin şifresini öğrenmeyi geçtim, direkt olarak bütün elektronik cihazlarına tam erişimin şifresiz olduğunu düşünelim. bir şartla! partnerinizin telefonunu hangi saatte, kaç defa ve ne kadar süreyle kullandığınız; hangi hesaplarına hangi saatte, kaç defa ne kadar süreyle giriş yaptığınız; hangi fotoğraflara ve hangi loglara ne kadar süreyle baktığınız gibi bilgiler anlık olarak partnerinizin mail adresine yollansın. ya da işi daha fantastik yapalım haydi; partnerinizin telefonuna parmak izinizle tam erişim yetkiniz olsun ve parmak izinizi okuttuğunuz anda ekran ve ses kaydı almaya başlasın telefon. bu gerçekten iyi hissettirir mi sizi? "şu kişiyle konuşmalarımı neden o kadar uzun süre inceledin?" sorusuna yanıt vermek zorunda kaldığında karnına sancılar saplanmayan, utancından kıvrıla kıvrıla ufacık kalıp içine kaçmayan biri varsa bu pişkinlik karşısında eğilmekten başka seçeneğim yok gerçekten.

kafasında neyin ne olduğuna dair bir fikir inşa ettikten sonra size "neler oluyor?" diye soran bir insana açıklama yapmak kadar iğrenç bir şey yok dünyada. hayatta en sevmediği üç beş şeyi sayarken yalan ve sigaradan sonrakileri uzun uzun düşünmek zorunda kalan ben, kendisine kırk kat yabancılar tarafından bile sorulan her soruya istisnasız şekilde açık ve yalansız yanıtlar vermeyi ilke edinen ben; birine haklılığımı, masumiyetimi ya da mağduriyetimi anlatmaya çalışırken aldığım her nefesten tiksiniyorum. insan dediğimiz şeyin hiç dokunulmayası, mide bulandırıcı yanları var. o taraflara dokunmadan sürdürebiliyorsak ilişkilerimizi, mümkün mertebe bunun için uğraşmaktan yanayım.

--- edit bitti ---

sözün hasılı; kimse için sorun olmasa bile yaptığın şeyin birileri için sorun olup olmadığı üzerine kafa yorma zorunluluğu hissediyorsan bu bir sorundur. yaptığın her şeyin biri için 7/24 sorun olma ihtimâli varsa o hayat senin için çekilmez hâl alır.

günün birinde

benim galerimde baktığı fotoğrafın bir ilerisini merak etmeyen, üzerine vazife olmadığını bilen;

telefonumda birinin aramasına yanıt verdikten sonra arama kaydıma göz ucuyla bile bakma ihtiyacı hissetmeyen, gayrı ihtiyari olarak gözüne takılan isimleri saniyesinde hafızasından silip hayatına devam edebilen;

youtube hesabımdan bana bir video gösterirken arama satırına yazdıklarıyla beraber çıkan tamamlanmış sonuçlara karşı kör olan bir insanla karşılaşırsam ve yeterince sınanmışsa bu konular üzerinde, zaten zamanla o kaygılarımdan arınırım.

ağzımda lama penisi, belimde orangutan eli görse bile bunu kendisine kaygı kaynağı edinmeyeceğine, bunun mutlaka bir açıklamasının olduğuna tüm kalbiyle inanacağına inandığım gün geldiğinde partnerimle sınırsız olabilirim.