benim eski dötü kalkik okulum.
3 saatliğine
* sıralarına oturduğum okul.
95te mezun olup kurtuldugum, bahcesinde gunlerce don-ates oyanayip, lastik atladigim, tuvaletlerine olsem de girmedigim ilkokulum. kurtuldugum diyorum ama ayrica bana ilk askimi ve kankami tanitan, insanlarin gercekten ne oldugunu gosteren kurum. eskiden masumdu, hafif harabeydi, egitici kol baskanlari, sinif birincileri, hayaletli bir kulubesi ve onunde ilginc ve uyduruk kirtasiye esyalari satan seyyar saticilari vardi. futbol oynanmasi yasaklanmis bir alt bahcesi, demirlerinden sallanmamiz yasaklanmis bir tiribun benzeri platformu, sacma sapan dedikodulari ve korumakla yukumlu oldugumuz bir ataturk bustu vardi. hatta ogretmenlerin cogu zaman oturdugu ve bizim sadece tatil gunleri tadini cikarabildigimiz bir cardagi vardi. bir de spor salonu vardi ki allah vermeye.. sonra orasi orta okul oldu, folklor calistigimiz koca salon gitti.
türkiye cumhuriyetinin 38. okulu olması nedeniyle eski erenköylüler buraya 38 ilkokulu der.
levent kırca ile oya başarın ogulları bu okulda okur idi. bundan sebeb sanatcılarımız arada okula gelir solen havası estirirlerdi.
küçükken bahçesinde macera filmleri çektiğimiz, daha sonra çocukluğumun oyun oynadığım yegane zamanlarında ip atladığım ön bahçesinde devasa bi bina yapılmasının beni derinden üzdüğü, kardeşimle beraber çevremde birçok insanın mezun olduğu, yaşıtım ve bu çevrede oturan hemen her yeni tanıştığım insanın benim dönemimde olduğunu gördüğüm, ders aralarında arka kapısından
mcdonalds'a kaçtığımız
ilkokulum.
ben mezun oldugum vakitler
* altın cagini yasayan okuldu, yeni bina yapilmamisti önü acıktı. perili evinin arkasında gezer birbirimizi korkuturduk, spor salonunun yanındaki camurlu yolda yürüme yarışması yapardık. hey gidi günler hey.
1980'lerde
ayşegül aksoy'un öğretmenlik yaptığı ilk okulum.