biricik varoluşunu bir yalanın peşinde tüketmeyi zarar olarak görmeyenler dinciler.
bunların çakma imanları.
ve bu çakma imandan memuniyet duyduğu iddia edilen bir allah.
bu mudur?

sırf şu "allah yoksa ama ben olmayan bir şeye inanıyorsam zarar etmiş sayılmam" diyenler bile çizginin ne tarafının doğru olduğunu çok net bir şekilde gösteriyor. tüm hayatını bir yalana harcayacaksın ve zarar etmiş sayılmayacaksın öyle mi? işte sana dinlerin kısa özeti.

ateistler haklıysa onlar yegane yaşamlarını gerçeği bilerek geçirmiş olacaklar, geri kalanlar ise bir yalanın peşinde ömür tüketmiş olacaklar. "gerçek umrumda değil, gerçeği bilmemeyi zarar olarak görmem" diyen birisi gerçeğin ne kadar farkında olabilir? gerçeğe ulaşmak konusunda en ufak bir hevesi bile yok, bu mu allahın istediği kul? böyle allah mı olur? siz allah olsanız, böyle kullar ister miydiniz? ben istemezdim.