bu teşhis konulmadan önce kendi içinde bitirmiş olsa bile insanın insanlığına yakışmaz. kendi özsaygısına yakışmaz.

sevgililik herşeyden önce dostluktur. kendine ait herşeyi -mutluluk, öfke, huzur, nefret, hastalık, ölüm, maddi manevi herşey işte- sonuna kadar anlasa da anlamasa da, anlasan da anlamasan da paylaşmaktır. sevgi ya da aşk bitti diye, ya da başka sebeplerle paylaşılanları pis bir şekilde harcamak olmaz.

gerçi kime diyorum ki ben.

sevgililik, aşk, dostluk, paylaşmak kaldı mı? bedensel ihtiyaçları hissettiğinde birini gözüne kestirmenin adı olmuş aşk, birlikte biraz vakit geçirmenin, iki satır yazışmanın adı olmuş sevgililik. insanlığa dair tüm kavramların içi boşaltılmış, tek kullanımlık olmuş canım kelimeler.

devam edelim böyle...