ben bugün düştüm sözlük. düşmenin etkisiyle bir kaç damladan azıcık fazla yaş süzüldü gözümden. sonra etrafımda bir sevgi seli oluştu. daha dün işi öğrettiğim benden bir kaç yaş ufak ama bedende çok büyük bebek internlerim etrafımı sarıp sarıldı. " senin de yolun öğretmeyedir" dedi. benden kırk yaş büyük yöneticim elinde en sevdiğim iki şeyi yapıp "zaten gitmene mani olacaktım" diye muzipce gülümsedi. bir kaç gün önce etrafımda hallerime deli diyip gülen de " birlikte kalkacağız sözüm söz" deyip yeni rota çizdi. sesimi duyarsa üzülür diye telefonunu açmadığım, bulunduğum yere gelip bulunduğum yerden çıkarıp yüzümü yaşama çevirdi. çok büyük bi düşüş değildi bu ama ben asıl gerçeğin düşerken ellerini birleştirip etrafımda çember olarak hasar almamı engelleyen insanlar olduğunu anladım. tanrım, yine düşeceğim biliyorum, ama "düşersen kaldırırım, kaldıramazsam yanına uzanırım" ların gerçek zafer olduğunu öğrendim ben, iyi ki..