cesaret, aslında "korkusuzluk" değildir çoğu zaman; tam tersine, korkuya rağmen harekete geçebilmektir. insan, içindeki endişe, şüphe veya tehlike hissine rağmen adım atabiliyorsa, işte o an cesurdur. bir açıdan cesaret, akıl ile yürek arasındaki denge gibidir: yüreğin sizi itmeye çalıştığı yöne, aklın uyarılarını dikkate alarak ilerlemek...
cesaret, bazen sessiz bir karar, bazen de gürültülü bir eylemdir. ama her zaman insanın kendine sadık kalmasıyla ilgilidir.
gerçek cesaret bazen bir adım atmakta değil, yerinde durmakta saklıdır. bazen sessiz kalmak, bazen elinden tutmak, bazen gitmek, bazen "bitti" diyebilmektir...
ama hepsinin ortak bir noktası vardır: kendinle yüzleşme gücü!..