herkes bu hayatı ilk defa yaşıyor.

ilk duyduğunda acı gelmeyebilir ama biraz düşününce şans dediğimiz kavramın herkese eşit dağılmadığını fark ediyorsun. kimimiz daha avantajlı başlıyor, kimimiz en temel şeyler için bile mücadele veriyor.

hayatta çoğu şeyi ilk defa yapıyoruz; prova şansımız yok. o yüzden hata yapmamız, bocalamamız, hatta altından kalkamamamız çok normal. üniversite sınavından kötü bir puan alabilirsin. uzun yıllar işsiz kalabilirsin. 5 yaşından beri süren bir hastalığın yükünü taşıyorken pes edebilirsin. ailen sana arka çıkmadığında kadere isyan edebilirsin. aldatılabilir, aldatabilirsin. aç kaldığında hırsızlık yapabilirsin.

bunların hiçbirini “doğrudur” diye söylemiyorum. sadece nedenini anlayabildiğimi ifade ediyorum. çünkü hayat yolculuğunda bir rehbere sahip olmak herkesin erişebildiği bir lüks değil. çoğu zaman karanlıkta el yordamıyla ilerliyoruz.

o yüzden, “batırdım” diye düşündüğün anlarda rahatla. sadece deniyorsun. kesin olarak doğru bir yol yok; herkes kendi doğrusunu kendi buluyor. önemli olan düşmek değil, düştüğünde kalkmayı öğrenmek.