varmak bir yanılsamadır. (bkz: aşık veysel) bunun günümüz imsanının anlayabileceği şekliyle en net tanımlamasını yapmıştır. "uzun ince bir yoldayım. gidiyorum gündüz gece"

konunun tarihine indiğimizde ise karşımıza (bkz: zenon paradoksları) çıkıyor.

yine çağımız felsefecilerinden (bkz: oruç aruoba) "yer, yön, yol" üçlemesi ile konuya açar getirmiştir.

bana göre;
bilgi işleme yeteneği olan her şey "canlıdır" ve her canlının "yaşamı" bir döngüden ibarettir.
"yaşam" ise; 0 ile 1 arasındaki mesafe kadar izafidir.

o yüzden "varmak" diye bir eylemsellikten bahsedemeyiz.
"ölüm" bile bunu değiştiremez. yaşamın formları vardır. şu an içinde bulunduğumuz bu dünya denilen gezegende "yaşam" dediğimiz olgu tüm formlarıyla var olmaya devam ettiği müddetçe ve en son kalan form da bu dünyayı terketmedikçe "varmak" eylemi gerçekleşmeyecektir.

vardığımızı zannettiğimiz her "an" ve "durum" aslında bu döngü içerisinde bir formdan diğer forma geçişimizi temsil eder ama "yaşam" devam eder.

yolda olduğunuzun farkında olarak yaşayabildiğiniz bir zihin yapısıyla dolu dolu bir ömür sürebilmeniz dileğiyle. (acılar ve dertler de yola dahildir)