aşk, çoğu zaman bir karar değil, bir mecburiyet gibi sunulur.
biri sizi çok seviyorsa, siz de bir şekilde ona mecbur kalırsınız — en azından senaryo öyle yazılır. karakterlerin duygusal hakları değil, duygusal borçları vardır.
o yüzden mutlu olmak değil, 'vazgeçmemek' daha kutsaldır. sevilmekten çok 'beklenmek' romantize edilir.
belki de bu yüzden yeşilçam'da evlilik hep bir sonuçtur, iki tarafın da gerçekten ne istediğiyle çok az ilgilidir.