bu sabah otoparkta 70 yaşının üstünde bir büyüğüme denk geldim. beni görünce arabasından inip yanıma geldi. hocam günaydın, hayata çok güzel bakıyorsun, sadece bunu söylemek için geldim dedi gülümseyerek. teşekkür ettim. yaklaşık üç saattir ifade etiği şeyin neşesi var üstümde. bana sorsalar aslında hayata kara bir yerden baktığımı düşünürüm. bıraktığım intiba tersi demek ki. belki de kıymetli büyüğüm haklıdır. insan bazen kendisini başkasıyla tanıyor.