26-27 yıldır dünyanın çeşitli liglerinden maçlar izlerim ve kötü futbola, kötü hakeme, kötü tribüne, kötü sahaya kızıp maç kapatmışlığım olmuştur ama ilk defa kötü maç anlatıcısı yüzünden bir maçı kapattım.

bir anlatıcı, izleyiciye/dinleyiciye alan tanımak zorunda, çünkü insanlar da kendi yorumunu yaparak atmosferin içinde hissetmeli ki akıcılık oluşsun ve keyif versin. fakat bu kendini anlatıcı zanneden insan, ne alan tanıyor ne de abartmadan bir zaman geçiriyor. o kadar abartılı anlatıyor ki gerçekten adrenalinin yükselmesi gereken önemli anların bir anlamı kalmıyor. baş ağrıtıyor, yoruyor, bıktırıyor ve hatta “eeh yeter be! senin ciyak ciyak bağırmanı mı dinleyeceğim.” cümlesi ile en sevilen aktivitenin yarıda bırakılmasına bile sebep oluyor.

başlık altında ilker yasin ile kıyaslayanları görüyorum, saçmalamayın. ilker yasin; her saniye bağıran, sürekli hamaset yapan, niyet okuyan bir anlatıcı değildi kesinlikle. izleyiciye alan da tanırdı.

özetle, yapacağın işi sikeyim. bir daha sana maç anlattıran olursa bu özeti onlara da geçeceğim.