hayatimda hic dayak yemedim tokat da yemedim. hic oyle bir ailede de buyumedim. yani annesi ya da babasi tarafindan tek bir tokat dahi atilan biri olmadim. zaten cok uslu bir cocuktum. okuldaki ogretmenlerimizde de gormedim.

sadece 5-6 yaslarimdayken cok zayif ufak tefektim. tanimadigim iri yari bir kiz gelip burnumu isirarak beni salincaktan indirmisti. hic unutmuyorum. kabus gibiydi. dedem beni salincaga oturtmustu. hemen yanindaki marketten bana cikolata alacakti. o kiz gelip bos salincak olmasina ragmen burnumdan isirarak kaldirdi beni. sonra dedem kurtardi gorup. dedi ki niye yapiyorsun torunuma bunu? megerse dedemin beni sevmesini ve bana cikolata almasini kiskanmis. ama isin ilginc tarafi dedemin bana cikolata almak icin girdigi market kizin babasinin marketiymis. cocugundan cikolata esirgemenin sonucu.

olay burada bitmiyor tabii. film olsa "ya abartma" dersiniz. ama devam ediyorum. yillar geciyor. 5. siniftayim. etute kaliyoruz karma sekilde. yanima biri oturdu. her hafta degisebiliyor kisiler. bu guluyor. amerikan korku filmlerinde disleri incelmis, torpulenmis ve sararmis kotu cocuklar olur ya. onlar gibi guluyor. dedim ki neden guluyorsun bana? beni hatirlamadin mi dedi? yoo dedim. iste o cumleyi duydum. "ben senin kucukken burnunu isiran marketcinin kiziyim" dedi. tabii ogretmenime durumu anlattim beni hic yan yana getirmedi bir daha. ama o kiz hep kabusum oldu.