yazacaklarım ara ara spoiler içerebilir ama zaten hikaye gerçek ve bilmeyen yok.

ilk bölümün biraz sıkıcı olmasına bir şey diyemeyeceğim.
ama kadının ergenliğinde de her an acı çekmiş olmasını ve atraksiyon yaşamasını beklemiyoruz herhalde değil mi? ki babasıyla olan ilişkisi ve aile dramı her şeyden öte acı verici. ve aslında yaşadığı tüm acıların sebebi.

oyunculuğa gelince; gerçek ve çoğu kişinin tanıdığı birini canlandırmak inanılmaz zor olsa gerek. bence elinden geleni yapmış farah ve diğer oyuncular.

şimdi... bu filmin bir misyonu var. sonunda da bundan bahsediliyor zaten. bergen, aslında çocukluğunda ve ergenliğinde baba sevgisi, şefkati, güveni almamış her kadından biri. o sevgiyi kendinden yaşça büyük ve onu çok sevdiğine inandığı bir adamda arıyor. çok sevdiği işinden bile vazgeçiyor o adam ve bir damla sevgi için. ve adam, onun için her şeyden vazgeçebilecek olduğunu ama kendisinden vazgeçemeyeceğini düşündüğü kadına yapmadığını bırakmıyor. adamın yaptığı manipulasyon daha derin verilebilirdi. bergen’in o sevgi arayışında kendinden veren kadınlardan farkı, gerçekten çok sapkın ve psikopat bir caniye denk gelmiş olması.

oyunculuğu, saçı, başı, makyajı eleştirmeyi bırakın. sonunda aldığınız mesaja odaklanın. buna ihtiyacımız var.

- baba figürü, kız çocuklarının geleceği için çok önemlidir. sadece çocuklarınızın yanında olmakla yetinmeyin, onları sevgi ve şefkatinizle doyurun!

-kadına şiddet uygulayıp, eve kapatarak, kısıtlayarak onu asla elde edemezsiniz.

- istanbul sözleşmesi yaşatır!

izlemeye ve hakkında konuşmaya değer bir film.