dün gece kabustan soluk soluğa uyandım. gerçekten çok can sıkıcı, tuhaf ve ürkütücü bir kabustu. içimden ağlamak gelmedi ama korkmuştum, eşime seslendim, kabus gördüm dedim. aniden uyandırdığım için şaşkın bir şekilde kolunu bana doğru uzattı ve beni kucaklayarak sakinleştirmeye çalıştı. kulağımı kalbinin oralara denk getirmişim tesadüfen ki bir baktım kalbi kıp kıp atıyor. benim kalbimden de hızlı atıyor. o sırada onu uyandırdığıma pişman oldum gibi oldu ama bir yandan da beni sakinleştirdiği için ona minnettardım. varlığına minnettarım sevgilim. iyi ki varsın.