şu ülkede iyi eğitim verdiği söylenen bir üniversiteden ortalama bir dereceyle yeni mezun olmuş bir öğrenciyim. muazzam bir başarı olarak saymıyorum bunu. ama yine de bir ölçüt olarak değerlendiriyorum.
şu an ise çeşitli işler yaparak ki bunlara insanların dağıttıkları, kirlettikleri odaları temizlemek de dahil olan, başka bir ülkede başka bir hayat kurmaya çalışıyorum. öğrenciyken birkaç günlük part time is denemeleri haricinde hiç çalışmamış olan ben, şimdi tam zamanlı olarak ve gerçekten çok yorularak çalışıyorum. ne için?
hak ettiğimi düşündüğüm hayatı, istediğim hayatı türkiye'de saglayamiyorum.
ben zaten yıllardır kendi annem babamın ne kadar zorluklarla bir yerlere geldiklerini, ne kadar zorluklarla bizler için bir şeyler yapmak istediklerini bu çabayla kendi hayatlarını unuttuklarını, bir şeyleri kacirdiklarini, sağlıklarını tehlikeye attıklarını biliyorum. aynı hayatı istemiyorum. ülkemi çok seviyor olsam da bir insanın dağıttığı odayı temizleyerek kendi istediğim hayatı saglayabileceksem eğer ben bu durumdan gocunmuyorum.
ben bu durumu kendim için fırsata çevirmeye çalışıyorum çünkü hala kendimden beklediğim bir şeyler var.
kendim için yapmak istediğim şeyler, ilerlemek istediğim bir yol var.
ıyi ki türkiye'de doğdum ve iyi ki üniversite okudum. her üniversite okuyan insan direkt olarak istediği noktadan başlamak durumunda değil hayata, hele ki şu ülke koşullarında.
o yüzden bana göre su an benim geçmem gereken nokta bu. eğer bu noktadan sonra gerekli birikime ulaşırsam (gerek maddi gerekse manevi olarak) elbetteki kendi mesleğime dönmek isterim ve sonra da kendi ülkeme.
ama şu an verdiğim bu mücadeleyi b*k temizlemek olarak adlandirip aynı şeyi yapma cesatetinde bulunamayacak olan insanları dinleme tenezzulunde bile bulunmuyorum.