28 şubat 2007 hrant dink'i anma gecesinde,

"bizler hırantlarız
bizler insanlarız
nefrete kinlere karşı olanlarız

önemli değil hangi ırktan olduğu
önemli olan insan olduğu
nefrete kinlere karşı olanlarız"

gibi sözler yazıp seslendirmiş, düşüncem rüzgar olsun adlı şarkıyı yazmış insan.

keşke kuliste arkadaşımla aralarında geçen şu konuşmayı duymamış olsaydım:

arkadaş - "evet ruhi su'nun ermeni olduğu söyleniyor ama buna dair bir kanıt yok"
arto tunçboyacıyan - "kanıt mı!!! ne kanıtı istiyorsun daha!!! duymuyor musun kanıtı!! işte sesi!! sen bir türk'te böyle bir ses duydun mu hiç???!!"

o an bütün yazdığı sözler, bizim orda, ermenilerin yanında oluşumuz, hrant dink'in konuşmaları, duygusal sahneler, alkışlar, gecenin üzerimdeki etkisi, büyüsü... çocukluğumdan beri müzisyenliğine duyduğum hayranlık, sesine duyduğum hayranlık, doğaçlamalarına duyduğum hayranlık, doğallığına duyduğum hayranlık, koskoca arto tunçboyacıyan, büyük müzisyen!!! film şeridi gibi geçti beynimden.

ve tuzla buz oldu adeta.