ender dedeağaç - özgürsözlük

vefat haberiyle birlikte eminim kendisini yakından tanıma imkanı bulabilmiş tüm hukukçuların kalplerinin bir köşesi kırılmıştır.

ben mesleği, henüz daha öğrenci iken ve dolayısıyla ne lisans diplamamı ne de ruhsatımı almışken, ender bey'den öğrendim. dilekçe nasıl yazılır, kazancı'da nasıl içtihat araması yapılır, kalemde nasıl dosya istenir, hakimden nasıl havale alınır ve daha okulda öğretilmeyen onlarca konuyu ender bey'in bana anlatmasıyla ve uygulamalı olarak göstermesiyle öğrendim. karşı taraf vekilinin bizim düşmanımız olmadığını, birlikte duruşma beklerken nezaket kuralları çerçevesinde meslektaşlar ile nasıl sohbet edileceğini; duruşma salonunda hakimle de, katiple de, mübaşirle de nasıl konuşulacağını; güleryüz göstermenin, kibar davranmanın, sakinliği ve sükuneti koruyabilmenin nasıl da kıymetli değerler olduğunu ondan öğrendim. kendisinin bir üst nesli olan üstadları ile de, iki alt nesli sayılabilecek genç meslektaşlarıyla da nasıl zarif bir şekilde iletişim kurabildiğini ve bunun hem kişisel hem de profesyonel ilişkileri ne kadar olumlu etkileyebileceğini ondan öğrendim.

edindiği tecrübeyi ve sahip olduğu bilgiyi nasıl da bir harf dahi sakınmadan ve saklamadan paylaştığını izledim. kendi işlerini yapmak için nasıl emek ve zaman ayırıyorsa, kendisine sorulan soruları ve danışılan konuları da en iyi şekilde cevaplayabilmek için hiç duraksamadan aynı emeği ve zamanı verdiğini gördüm. sadece öğretmekten değil öğrenmekten de aynı derecede keyif aldığını, "bakın bunu şöyle de yapabilirsiniz" veya "böyle de yeni bir şey çıkmış" dediğimde bunun nasıl da hoşuna gittiğini belli eden o ifadesi ile "aferin sana çocuk" diye kıvançlanmasına şahitlik ettim.

ender bey, hukuk fakültesi öğrencisine de yargıtay daire başkanına da aynı saygıyla "meslektaşım" diye hitap ederek mesleğin onurunu ve itibarını her daim yüksekte tutmayı öncelikleyen, sevgi dolu bir insan ve öğretmendi benim için. bu mesleğin temelini kendisi gibi bir üstat ile birlikte atmış olmaktan her zaman gurur duydum, kendimi bu nedenle hep çok şanslı hissettim. sanırım kabul etmem gerekir ki, ender bey'in kaybının ardından bu mesleği ben artık kalbimin bir köşesi kırık bir şekilde icra edeceğim.