günümüzde de varlığını sürdüren tiptir.

mekke'nin bir avuç kodamanın keyfine göre yönetilmesini savunur, onlara laf söyleyeni elindeki taş ve sopayla kovalar.

ebu sufyan, ebu cehil (amr bin hişam), ebu lehep (abdüluzza bin abdülmuttalib) gibi kişilerin bir tarafının kılı olduğunu söyler, onların ayinlerinde ''hüloooğ'' çekerek kendince fanatikliğini göstermeye çalışır.

gelenekçidir, asla yeniliği kabul etmez. mekke burjuvazisinden önce mekke'nin harabe olduğunu, hurma kuyruklarının olduğunu, ekmek yiyemediklerini savunur, halbuki o devirden önce görkemli nebati krallığı o bölgeyi mamur hale getirmişti. ama çomarımız her şeyi inkar etmeye odaklıdır.

yenilik adına, devrim adına, burjuvazinin devrilip o ticari diktatörlüğü ortadan kaldırıp insanca yaşama adına her teklifi geri çevirir, sizi hain ilan eder, mekke'den sürer, mallarınıza çöker, evinizi-bağınızı talan eder, sonra da mekke yöneticilerine tapınmaya devam ederler. gözleri kördür, hipnozlanmışlardır.

temel prensipleri şudur: ''ebu sufyanı, amr bin hişam'ı sevmeyebilirsin, muhalif de olabilirsin ammma!!! saygı duyacaksın kardeşim!''