kaostan ve nefretten başka bir şey olmaz hiç yalan söylenmezse;

ilişkiler yürümez, arkadaşlıklar devam etmez sosyal ilişki diye birşey kalmaz. iş arkadaşın arayacak ve rahatsız etmiyorum değil mi dediğinde, valla hacı çok arıyon muhabbetin de sarmıyo beni en çok rahatsız eden sensin diyeceksin öyle mi? ya da bir kıza aşık olan dostuna "biz ne yakışırız değil mi?" dediğinde, olum sen kim o kız kim sen hanzonun önde gidenisin ve kız bildiğin kültürlü afeti derya diyeceksin ha.

bakın geçiniz efendim yalan şu dünyanın bir numaralı ihtiyacıdır. çok doğrucu davutlar (benim gibi) yanlız kalmaya mecburdur. dünya'nın bir numaralı problemi yalan atılması değil atılan yalanlara inanılması olabilir. kendini bilen de yalana kolay kolay kanmaz. o yüzden (bkz: at yalanı sikem inananı)

"öyle bir yaştaydım ve öyle mizaçtaydım ve çocukluğumda o kadar az oyun oynamıştım ve aldatmasını o kadar az öğrenmiştim ki, yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum. yalana her şey isyan etmelidir. eşya bile: damlardan kiremitler uçmalıdır, ağaçlar köklerinden sökülüp havada bir saniye içinde toz duman olmalıdır, camlar kırılmalıdır, hatta yıldızlar düşüp gökyüzünde bin parçaya ayrılmalıdır filan..."
(bkz: peyami safa)

insanın özünde sorunlu bi yaratık olması daha büyük problemdir.. bu da yalan söylemesine ve daha başka puştluklar yapmasına neden olmaktadır..

"perdenin arkasındaki adamların istediği en son şey, bilinçlenmiş ve düşünme yetisine sahip bir toplum. bu yüzden sürekli olarak düzmece bir yaşam, din, medya ve eğitim yoluyla bizlere sunuluyor. ilginizi dağıtmak ve sizi her şeyden habersiz bırakmak istiyorlar. ve gerçekten de bu işi iyi yapıyorlar."
(bkz: jordan maxwell)