önce "ne sıkıcı metin. bu iş nereye bağlanacak? " diye düşündüm. eğer nilperi şahinkaya'yı ve tabii ki tiyatroyu bu kadar çok sevmesem ve aşırı müşkülpesent bir izleyici olsam belki ilk 10 dakikada oyundan çıkabilirdim bile.
oysa oyun tıpkı buz gibi suyla, usul usul kumda pişirilen bir türk kahvesi gibiymiş.sabretmeyi bilince öyle güzel köpürdü ki! oyun biterken ki duygum sadece benim için değil tüm salon için çok yüksekti.
yaşasın tiyatro.

sonuyla beni şaşırtan ve bir duygu seline sürükleyen oyun.

metnin çeviri olmasından ve daha çok yeni sahnede olmasından dolayı zamanla toparlanıp çok daha iyi bir oyuna dönüşeceğini düşünüyorum.

spoiler vermek istemiyorum bu nedenle özellikle günümüzdeki sorunları düşündüğümüzde kesinlikle gidilip görülmesi gereken bir oyun diyebilirim.

nilperi'nin duygu geçişleri, sahne efektleri çok iyilerdi.