çıkma knka.
biz çıktık yine bir bok yok. en azından depresyondayken yaptıklarının mantıksız açıklaması var.
*
evlerine güzel bir tablo assınlar.
kendi çektikleri derinlikli bir fotoğrafı bastırıp da asabilirler.
depresyondan çıkmak için ilk adım, bunu gerçekten istemektir. size destek olmak isteyen insanlara kulak verin; çünkü onları uzaklaştırmak yalnızlığı derinleştirir ve süreci daha zor hale getirir. unutmayın, iyileşme çoğu zaman birlikte mümkündür.
öncelikle depresyonda olmadığınızı kabullenmeniz gerekir.
bizim ülkemizde nedense, "canım sıkılıyor, kesin depresyona girdim." mantığı var. oğlum depresyon dediğimiz şey psikolojik bir rahatsızlıktır. yani sen evinde, odanın duvarına, 12 kafalı zürafa çizmiyorsan normalsin demektir.
hayır yani bizdeki psikologlar da malın önde gideni. o gün bir videoda denk geldim, güya okul okumuş, psikolog olmuş herif diyor ki; "çok ciddi bir rahatsızlığı olan hastam gelmişti, evinde sürekli köpek videosu izlediğini söylemişti." diyor. iyi de, bu hasta değil ki, bu götünü kaldırmaya üşenen avalın teki.
araştırmayı seven bir insanım, bazı yabancı psikologlara da arada denk geliyorum, adamların depresyona girmiş hasta için, aileyi, "evin içinde herhangi bir yerde lütfen ip ve halat benzeri şeyler olmasın, gerekirse ayakkabı bağcıkları bile olmasın şeklinde uyarıyorlar." niye? depresyona giren kişi kendini asmasın diye. aslında durum bu kadar ciddi.
bizde sevgilisinden ayrılan depresyona giriyor. kedisi evden kaçan depresyona giriyor. babası şuradan kalk, şuraya otur dediğinde kızı depresyona giriyor.
arkadaşlar bu kadar zayıf olmayın. biraz güçlü olun.
tanıdık bildik ne varsa uzaklaş. hiç bilinmediğin, hiç tanımadığın yerlere git. kendini bile arkanda bırakıp kaç!