eleştirmek haddime değil, bu acıyı yaşamayan yaşayanlar gibi düşünemez ama yine de garip geldi ve yazarların düşüncesini merak ettim.
haber 5-6 ay öncenin haberi. ben yeni gördüm, burada başlığını da bulamayınca açmak istedim. ben ölünce eşimin iki yıl içinde biriyle tanışıp evleneceğini bilsem zoruma giderdi ama bir yanım da sevdiğim insan neden yalnız kalıp daha çok eziyet çeksin diyor.
ben eşimi ve çocuklarımı kaybetsem muhtemelen
after life dizisindeki
ricky gervais gibi olurdum.
behzat ç.'de bir sahne vardı;
aslı'nın şımarık arkadaşı, aslında ziraat mühendisi olan cevdet'e: ben senin yerinde olsam aç kalırdım ama yine de polis olmazdım.
cevdet: sen hiç aç kaldın mı?
sahne
oo ikisine de miras kalmıştırsa çoğmügemmel bi birliktelik olur.
son derece elit ve bir o kadar da eksklusif evlenmedir.
evlilik salt cinsel temelli bir kurum değildir ki. dostluk, yarenlik, anlamlı sosyal bağlar kurma girişimidir de.
bu iki insan çocuklarını ve eşlerini kaybetmenin acısını dünya üzerinde anlayacak çok az kişi bulabilirlerdi. bir insanın ihtiyacı olan asıl şey ise akıl veren, yol gösterenden ziyade "seni anlıyorum" diyebilen, demese de anladığını bildiğiniz kişiler oluyor.
dostlukları, yarenlikleri, yoldaşlıkları daim olsun, allah bir yastıkta kocatsın ve kayıplarına da rahmet göstersin.
yani ?
ben sorunu anlamadım kardeşim. allahını seven anlatsın.
bunda tam olarak yadırganacak ne var?
neyi eleştirmem gerekiyor neyi kaçırıyorum amk. aileleri öldüğü için kendileri de ölmeli filan mı demeliyim?
ay sinirim bozuldu sabah sabah.
valla kendi açımdan düşününce ben de hoşlanmazdım ancak neden olmasın? insan doğasına aykırı ve bencilce bir düşünce sanırım bizimkisi. taraflardan biri ölmüş yani nikah akdi bozulmuş. hayatta devam ediyor ve yalnızlık kolay değil. bence olması gereken bu. ama hala düşününce böyle bir senaryoyu eşime yakıştıramıyorum, ne kadar benciliz hayret :)
benzer acılar, benzer hikayelerde buluşan iki insan. hem kendilerine hem de kayıplarına saygı duydukları sürece neden olmasın ki dediğim durumdur. yaşadıkları şey kolay değil. neden biz bu konuyu konuşuyoruz onu da anlamadım ya neyse... yadırgayacak başka bir şey bulamadık heralde.
evlilik çoğunlukla paylaşım gerektiren bir şey olduğundan bence güzel bi eşleşme olmuş.
insan sadece mutluluğunu değil, acısını da paylaşabildiği biriyle tamamlanır. bu iki insanın paylaşacak çokça şeyi var bence.
dilerim
bir ömür mutlu olurlar.
acıya tutunmaktır.
gelin ve damadın yüzünde hüzün var, geride yaşanmış onca acı. o yıkımı atlatmak kolay değil, umarım mutlu bir hayatları olur, birbirlerinde avunurlar.
ayrıca gerçekten seven bir insan 'ben ölürsem eşim başkasıyla evlenir mi' diye hayıflanmaz, onun her koşulda mutlu olmasını ister.
ne var bunda ? gayette iyi etmişler. mutluluklar dilerim.