kimi zaman bir panzerden püskürtülen basınçlı su sesine, kimi zaman patlayan bir gaz bombasının sesine, kimi zamansa kafaya inen karna saplanan bir cop sesine benzer.
ileri demokrasinin uygulandığı ülkelerde duyulur bu sesler. ama bu ileri herkese göre farklı yöne düşer, batıya sırtını dönersin doğu sana ileri olur gibi. uygarlığa sırtını dönenlerin ilerisinde ne olur onu tanımlamanın yeri burası değil.
birçoğu'na uzaktan hoş geldiği kesin. denk gelirse, ibretlik seyir onun için. karizma'nız varsa akıl almaz bir sürü şeye inandırabilirsiniz onu. ama copu tepesinde görmeden, ya da o copu indiren gücün nefesini ensesinde hissetmeden, uzaktan seyrettiği filmin bir vahşeti belgelediğine inandıramazsınız. bu sendromun bir modelini, 1982'de cannes ödülünü yol'la paylaşan missing adlı filmde bulmak mümkün.