birçoğu'na uzaktan hoş geldiği kesin. denk gelirse, ibretlik seyir onun için. karizma'nız varsa akıl almaz bir sürü şeye inandırabilirsiniz onu. ama copu tepesinde görmeden, ya da o copu indiren gücün nefesini ensesinde hissetmeden, uzaktan seyrettiği filmin bir vahşeti belgelediğine inandıramazsınız.
bu sendromun bir modelini, 1982'de cannes ödülünü yol'la paylaşan missing adlı filmde bulmak mümkün.