doğduklarında kendilerine aynı muamele yapılmamış ebeveyndir. zira bunu deneyimleyen aynısını evladına yaşatmaz.
neredeyse butun yunanli ebeveynlerin dahil oldugu gruptur... zira yunanlilarda oyle bir isim gelenegi vardir ki, ilk erkek cocuk babanin babasinin, ilk kiz cocuk da babaannesinin adini alir; ikinci erkek cocuk ve ikinci kiz cocuk da haliyle annenin babasinin ve anneannesinin adlarini alir... ebeveynlerin cocuklarina kendi kafalarina gore bir isim verebilmesi anca ucuncu kiz/erkek cocukta veya dunurlerin adas olmasi halinde ikinci kiz/erkek cocukta mumkun olabilmektedir...
murtaza can gibi bir faciaya imza atmış ebeveyndir.
ah o çocuk büyümez mi, bunun hesabını size sormaz mı??!!
isim kıtlığı mı var amk sorusunu akıllara getiren ataerkil ailelerdeki geleneklerden biridir. yemek büyüğün sus küçüğün anlayışından gelen bir toplumun ailenin çocuğu adına her şeyde karar verdiği ve karakter gelişimini bir kenara attığı olaylardan sadece biridir.
ürdün kraliyet ailesi bu.
kral abdullah'ın babası hüseyin, dedesi abdullah, büyük dedesi gene hüseyin, büyük büyük dedesi...
(bkz:
daha gider bu)
çocuğuna kendi ismini koyan ebeveynden biraz daha makul olan ebeveyndir.
geleneklerine bağlı insanlardır. büyüklerine saygılı olduğunu belli ederler. şehir hayatında çok uzak görünse de kırsal kesimde hala çok fazla örneği vardır.
minik şerafettin, minik fatma, minik hayrullahlar yaratan ebevyndir...