şenol erdoğan'ın bu yıl çıkan kitabı. ilk paragraftaki açıklaması şöyledir:

"bukowski, 60'lar ve 70'lerin başında kendi gibi teksir makinesi kullanan şairleri tanımlamak için "meat şairleri" diye bir terim uydurdu meat şairleri için hiçbir şey kutsal değildi. şiir her şeyden oluşurdu: düzüşmek, küfür, uyuşturucu, ırk ve hapishane, hepsi aynıydı. bukowski önderliğindeki meat şairlerinin amacı, şiir dilini gevşetmek idi. içerik biçimden önce geliyordu. bizim bildiğimiz anlamdaki uyak ve ölçü küçümseniyor, önemsenmiyordu. hala yüzlerce şair, efendi bukowski'yi taklit etmektedir. buna rağmen hiçbiri tek başına onun başarısına ulaşmaya yetkin değil. ana akım yayıncılığın karşısında duran neşriyatlar basan bu şair ve editörler aynı zamanda beat'lerin genellikle hem optimistik hem de namus taslayan, ahlakçı tavırlarını da yeriyordu, dahası öyle gözükmelerine sebep oluyorlardı. aslında meatler sokak şairi pis punklardı."