seneler boyu kim bilir kaç kere önünden geçtim, okulumun yanında cami
* olmasından dolayı yüzlerce, binlerce cenaze arabası gördüm içinde kah tabutla, kah boşken. hiçbir şey ifade etmezdi, bir şey hisetmezdim ve umarsızca yanından geçerdim o yeşil aracın. sonra bir gün, birkaç sene önce, babamdan daha çok sevdiğim, çocukluk günlerimin en neşeli kareleri aklıma geldiğinde çoğunun içinde bulunan
adamı kaybettim. cenazesi kılındı, naaşı mezarlığa götürüldü. ben hala olanların farkında değildim, "o ölmedi ki.." diyordum kendime. işte o sırada cenaze arabasının üstündeki levhayı gördüm; merhumun adı-soy adı:.......
gerçek öyle bir belirdi ki gözümde, içim öyle acıdı ki aradan seneler geçmesine rağmen ne zaman bir
cenaze arabası görsem kafamı çeviririm, mümkünse yolumu değiştiririm..