hocam yine durup durup tespitin kralını yapıştırmış. tamamen duyarcı , hümanist ekşicilerin hocayı linçleyişini izlerken kahkaha atmak için geldim.
https://youtu.be/jd04nn-qwr0
(bkz:
göte göt demek)
adam, “insanı insan yapan düşünmek, onu yapan ufak bir kısım. diğerlerinin şempanzeden farkı yok.” demiş. sözünün altına imzamı atarım. açız ama oyum akp’ye diyen adama ne diyecektik başka?
sanki haklı gibi, burada da başkalarının fikirlerini papağan gibi tekrarlayan çok insan var.
iyi de şempanze ile genetik ortaklığımız %98.8. şengör gayet doğru söylemiş. bizim ülkede ise kafadan %99.9 de sen ona.
bilimin herşeyiyle ortaya koyduğu bir gerçek bu zaten.
zırvaaaa! ulan kuzenlerimizden mi utanacaz? aynı ortak atadan geliyoruz, sorun yok.
celal hocayı severim de salgının, karantinanın da etkisiyle artık iyice zıvanadan çıktı adam. jeologsa yerküreyi, gezegenlerin çakıl, krater yapısını, vadileri falan incelesin, onlara yorum yapsın. nedir bu her şeye salata olma huyu? bir gün siyaset bilimci, bir gün tarihçi, bir gün fizikçi, bir gün de antropolog olunmaz ki! artık insanlar onun uzmanlık alanı olan konulardaki açıklamalarına da saygı duymayacak böyle giderse.
insana şempanze dememiş, bir dahaki sefere kulaklarınızla dinleyin. düşünen kısmını aldığınızda şempanzeden bir farkı kalmıyor demiş ki bu doğru bir önerme. sabah akşam akepeye oy verenlerden bahsediyor yani.
çok haklı bir tespit.
tasavvufta insan kendini bilmeli derler, yıllarca sürdürdüğüm bu arayışta insanı hep eşref-i mahlukat olarak algıladım ve saydım. mermeri sanat eserine çeviren heykeltıraş gibi insan da kendi ruhunun inceliklerini ortaya çıkarmakta olan bir varlık olmalıydı. bu düstur beni her zaman güdüledi. sonra bir gün ateist oldum ve birden bu düşüncenin ne kadar kibirli bir yaklaşım olduğunu fark ettim. insan kendini neden daha yüksek bir şeye atfediyordu? bu ırkçılığın mantığına benziyordu. kendini, insan kavramını ve toplumda yaşadığın diğer insanları ulvileştirme, rasgeleliği ve kaosu inkar bunların hepsi gerici düşüncelerdi. olmadığın gibi görünmek. bazen bu olmadıkları şeyin arasından sızan o gerçek yüzlerin kara ışıltısını gördükçe tiksinmeye başlıyorsun. bu duruma atfedilebilecek en kibar tabir ikiyüzlülük olur sanırım.
inançlı zamanlarımda her ne kadar insanı değerli görsem de dünya hayatını değersiz bulurdum. etrafımdaki inançlıların ise dünya hayatına meftunlukları beni hayrete düşürürdü. en basitinden etrafınızdaki bir müslümanı ele alın, bu kişi dini vecibelerini yerine getiriyor olsun sonra dikkatle inceleyin hayatı ne kadar çok sevdiğini görünce iğreneceksiniz ve samimiyetini sorgulayacaksınız. şimdi bu içgüdüsel yaşam sevgisi aslında inançlı birçok insanda mevcut çoğu zamanda hayatlarında kötü şeyler yapmalarına sebep oluyor ve buna da zaman zaman nefs diyorlar, şeytan diyorlar. ama kendilerinin suçu var mı? belli belirsiz.
sorumluluğu üzerinden atmaya çalışan düşünen hayvandır insan. belki 1 sene sonra tüm insanlık yok olsa evrenin kaybedeceği hiçbir şey yoktur. ya da insan milyonlarca yıl var olsa evrenin kazanacağı hiçbir şey yoktur.